Mouchette
van Arne Sierens

Waar komen ze vandaan, die bleke gezichten, die kromme lijven die we zien door de ruiten van een vervallen en smerig café op de hoek van een doodlopend straatje in de Marollen? Wie was die vent in lompen, doodgevonden in een krotwoning, op nauwelijks enkele honderden meters van de Berlaymont in Brussel? Waar komen die gezinnen eigenlijk vandaan die nu in wijken leven vol overbevolkte krotwoningen, en die een bestaan leiden vol onwetendheid, sociale bijstand, zwakke, altijd zieke kinderen, mannen zonder werk, moeders van grote gezinnen, te vroeg oud en versleten? Mensen als uitgegraven van onder het plaveisel van onze verouderde stadswijken wanneer we met de renovatie ervan begonnen zijn; teruggestoten naar de rand van onze steden en ons leven, zo ver mogelijk van de woonwijken van andere mensen verwijderd. Wie zijn ze, daar, in de coulissen van het gemeenschapsleven? En ze blijven er, als hardnekkige spoken uit een voorbije misère, die logisch gesproken, in onze tijd niet meer zou moeten bestaan. Welkom in de wereld van Mouchette/Colette, een meiske van 14 en een nogal raar heerschap, Arsène.

* 'k Ga ze in
de grond stampen, allemaal!
+ Allez dat… * De grond in !! Vurte Carine,
de stomme trien! En Sylvie.
Dat 'k ze nooit meer zie!
En die van Frans… + De pannenkoek. * De grond in! Heel de
klas! Heel 't school + Ik toch niet? * Iedereen! Heel de
wereld!

[TERUG]

© 1998-2001 vtk